เมื่อคืน(วันเสาร์) ง่วงมาก อัพตั้งนาน รูปมันใหญ่ ฮ่าๆ
ก่อนจะไปต่อกัน จะแย๊บๆว่า เมื่อคืน(วันเสาร์)โฮมซิกรุนแรงครั้งแรกล่ะ TT ระหว่างเขียนบล็อกอยู่ก็เปิดกล้องคุยกับแม่ ร้องไห้เลย ฮ่าๆ แต่โอเคแหละ แค่นานๆทีมันอยากร้องไห้ อยู่ที่นี่ เราต้องทำตัวเข้มแข็งตลอด เราต้องพึ่งตัวเอง เราต้องอยู่ด้วยตัวเอง ไม่สามารถแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นได้...
มันยากนะ
ถ้าถามว่าจะเก็บเอาไว้ทำไม? ณ เวลานี้ เราคือเด็กม.ปลายคนหนึ่ง ที่มาใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศคนเดียว ถ้าเราไม่เข้มแข็ง และมักจะงอแง คิดว่า เราจะประสบความสำเร็จไหม...คนรอบข้างจะมองยังไง ถ้าไม่แน่ใจ จะเล่าให้ฟังล่ะ เขาจะมองว่าเราไม่ไหวแล้ว และจะพยายามดูแลเรา หรือ คอยถามว่า อยากกลับมั๊ย...
เราจะทำตัวสบายๆเหมือนตอนอยู่บ้านเราไม่ได้แล้วล่ะ...ทำอะไรต้องนึกถึงหน้าตาประเทศของเราเอาไว้ เพราะคนต่างชาติ เขาไม่คิดหรอก ว่าคนเรามีหลายแบบ สมมุติว่าเราเป็นคนไทย ถ้าเราทำอะไรไป เขาก็จะคิดว่าคนไทยทั้งประเทศเป็นแบบนั้น เรื่องใหญ่นะเนี่ย...
อืมม...ช่างเหอะ พูดแล้วงง ฮ่าๆ ช่างเหอะๆ ต่อดีกว่า เมื่อคืน(วันเสาร์)ถึงว่า ร้านเราขายดี ชิมิชิมิ~
อันนี้แสดงละครเวทีเรื่อง Glee (เป็นรายการทีวีโชว์ที่กำลังดังในอเมริกา) ไม่หนุกเลย น่าเบื่อ - - จริงๆของห้องอื่นที่ดูวันแรก สนุกนะ แต่ห้องนี้ไม่หนุกอ่ะ เซ็งเลย - -
ประทับใจมาก คนฉาย ฟอร์โล่วเป็นนักเรียน ฮ่าๆ มีแอฟเฟคด้วยนะ โคตรเท่ห์! *O*! ถ้าเป็นไทยนะ นักเรียนไม่มีวันได้จับหรอก ฮ่าๆ
พอขายดีกันพอควรแล้ว เราก็ได้เวลาเก็บห้องกัน ร้อนโคตร เพราะต้องปิดแอร์ - - ประหยัดไฟๆ
ต่อไป!
เป็นงานที่เรียกว่า โคยะไซ
งานนี้เชื่อว่าคงไม่คุ้นหูกันเท่าไหร่ บางคนอาจพึ่งเคยได้ยินครั้งแรก งานนี้จะมีต่อจากงานบุงคะไซค่ะ ถ้าลองย้อนดูในการ์ตูนบางเรื่อง จะชอบมีงานกลางคืน แล้วเต้นรอบกองไฟ หรืออะไรทำนองนี้ใช่มั๊ยล่ะ นั่นแหละ~~
เป็นงานประกาศรางวัลในงานบุงคะไซตอนกลางวัน ว่าห้องไหน ชมรมไหน ได้รับความนิยมมากที่สุด และปาร์ตี้สุดท้าย ขอบคุณในความเหน็ดเหนื่อยกัน ^^ แต่เสียดายฝนตก เลยอดจุดดอกไม้ไฟ แต่ไม่เป็นไร ก็สนุกดีล่ะ ^^
ประธานการจัดงาน (น่าจะเป็นรุ่นพี่ปีสาม ที่อายุเท่าเรา =3=~~) ออกมาประกาศรางวัล กับ ผอ.โรงเรียนล่ะ~
Koi Koi~ หัวหน้าจัดงานห้องเราตอนออกไปรับรางวัล ใช่แล้ว...ห้องเราได้ที่หนึ่งในชั้นปี 1ล่ะ ไชโย!! >o<!!!! 1-5 เจ๋งไปเล้ย!!!
ต่อไป คอนเสิร์ตน่ารักๆของชมรม ฟอล์กซอง~ แต่เราว่ามันไม่ใช่ฟอล์กซองอ่ะ กร๊ากกก
ต่อไป ชมรม Dance~ ณ จุดนี้ อยากจะเล่าอะไรให้ฟังล่ะ มันคือ จุดใหญ่ๆจุดนึงที่เป็นข้อเสียของคนญี่ปุ่น และเรารับไม่ได้ ก่อนจะเล่ากันในทีนี้ ต้องขอออกตัวก่อนว่านี่คือความคิดเห็นส่วนตัว ไม่ได้มีเจตนาจะวิจารณ์ใครนะคะ...
ทุกคนน่าจะทราบกันดีเรื่อง ระบบนับถืออาวุโสของชาวญี่ปุ่น ที่เป็นที่เล่าลือกันว่า เป็นวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งมาก เราก็เป็นคนนึง ที่คิดว่า นี่เป็นเรื่องที่ดีล่ะ
แต่ทว่า...มันแข็งแกร่งมากเกินไปจนทำให้ สิทธิ์ความเท่าเทียมกันมันหายไป ก่อให้เกิดความไม่เสมอภาคกันมากขึ้น...เราว่าคนญี่ปุ่นไม่รู้ตัวหรอก เพราะปฏิบัติกันมาเป็นวัฒนธรรม แต่สายตาคนนอก มันรู้สึกอย่างนั้น
อันนี้ยกตัวอย่างที่ ชมรม เต้นค่ะ เห็นได้ชัดมาก และเป็นอย่างนี้แทบทุกที่ ไม่แน่อาจจะทุกที่เลยก็เป็นได้...
ม.ปลาย มี ปี 1-2-3 เหมือนไทยใช่มั๊ยคะ~ ชมรมนี้ก็เหมือนกัน แต่สิ่งที่เกิดขึ้น คือ รุ่นพี่จะอยู่หน้าเสมอ และเด่นตลอด รุ่นน้องที่มาเต้นด้านหลัง เหมือนเป็นแค่แด๊นเซอร์ ที่ไม่ได้มีไว้ชูให้ นักแสดงหลักเด่น แต่มันเป็นแค่ภาพประกอบด้านหลังเท่านั้น...เหมือนจะดูแรงๆ แต่นี่คือสิ่งที่เป็นจริงค่ะ
เช่น วันศุกร์ที่ผ่านมา มีการแสดงของชมรมเต้น เป็นเวลา 15 นาที รุ่นพี่ปี 3 เอาไปประมาณ 10 นาทีค่ะ ส่วนปีสองมีน้อยก็รวมๆไปกับปีสาม ปีหนึ่งมีสมาชิกเยอะที่สุด บีบรวมกันเหลือแค่ห้านาที คิดดูละกัน...
พอถึงฟินาเล่ ที่ต้องเต้นรวมกันพร้อมกัน ทั้งๆที่ปีสองปีสามรวมกันมีน้อยกว่า แต่เรามองไม่เห็นเพื่อนๆ ปีหนึ่งที่เต้นอยู่ด้านหลังเลยล่ะ...
ชมรมอื่นส่วนใหญ่ก็แบบนี้ แต่ก็แล้วแต่ที่ แต่แพทเทิร์นจะแนวๆนี้กัน
รุ่นน้องต้องใช้คำสุภาพกับรุ่นพี่ คำสั่งรุ่นพี่คือคำขาด...มันดีมั๊ย เราว่าดีค่ะ แต่อีกแง่ มันเหมือนถูกลดค่าความเสมอภาค
เราก็ยอมรับค่ะ ว่าส่วนใหญ่รุ่นพี่ที่ฝึกมานานกว่า เก่งกว่า แต่ ก็ไม่ใช่เหตุผลที่ว่า รุ่นพี่จะต้องเป็นผู้นำ และ มีสิทธิ์แสดงศักยภาพได้แค่เพียงผู้เดียว มันไม่ใช่...
นี่เป็นแค่มุมมองคนๆนึงค่ะ เราไม่ได้ดูถูกวัฒนธรรมของใคร เพียงแต่คิดว่า หากทำให้มันดีขึ้นได้ ประเทศเขาก็คงจะไม่เกิดความเครียดเท่านี้
.
.
.
พูดเอง งง เอง ดราม่า - - พอเหอะ
อันนี้ รุ่นพี่ปีสาม ออกมาร้องเพลง ให้เพื่อนรุ่นเดียวกัน เพราะเป็นปีสุดท้ายแล้ว จะบอกว่า รุ่นพี่(ที่อายุเท่าเรา - -) ที่ยกมือน่ะ ดังมากกกก น่ารักมากก ฟีลเดียวกับเทปเป เลย ฮ่าๆๆๆ แต่หน้าไม่เหมือนนะ ฟีลเดียวกัน เสียงกรี๊ดถล่มถลาย แต่พี่แกดูไม่รู้ตัวเลย ยกมือเนี่ยไม่ใช่ยกมือให้แฟนๆนะ ยกมือให้เพื่อนๆว่า จะร้องแล้วนะ ฮ่าๆ
อันนี้สุดยอดมาก! โชว์กังฟู เก่งมาก เท่ห์มาก!! มีคนหลายประเภทเจ๋งๆจริงๆ โรงเรียนนี้!
เอิ่ม.... กร๊ากกกกกกกก ตอนงานโอเพ่นนิ่ง เต้น Mr.Taxi ล่ะ ลีลาเด็ดมาก!!! ถ้ามีเวลาจะลงคลิปให้ สุดยอด!! อันนี้เต้นเพลง Gee ฮ่าๆๆ เกาหลีฟีเวอร์จริงๆ ทั่วโลก เฮ้อ - -
แต่ก็ถือว่าเป็นการปิดงานโคยะไซที่น่าประทับใจมากๆ! กร๊ากกกกกกก!!!
หยิบหมวกมาใส่ก่อนจากลา ฮ่าๆๆๆ อ้วนอ่ะ เห็นพุงเลย TT
บรรยากาศตอนกลางคืนที่โรงเรียน ตอนที่งานโคยะไซเลิก
ทางกลับบ้านจาก โรงเรียน สวยดี~
เก็บตกงานบุงคะไซ~~
แผนกอาหาร~ ริกะ+จูริจัง+เอริริน~~
อาริสะ～คาโฮะ ที่ร๊ากกก
บรรยากาศการขายคูปองวันแรก ไอที่เห็นลูกค้าเนี่ย โดนลากมาทั้งนั้น กร๊ากกก
เพื่อนข้างห้อง เอิ่ม...แอ๊บมาก - -
แผนกอาหารวันแรก ยุ่งวุ่นวาย ยัง งงๆกันอยู่ ฮ่าๆ
บรรยากาศวันแรก~~
อันนี้นั่งทำขนมสายไหมกันล่ะ ทำย๊ากยากกก แต่อร่อยนะ ><
สวิส! หรือ ทาจิมิยะคุง สุดน่ารัก กร๊ากก คนนี้ตลกดี ><
ห้องข้างๆ ห้องเดียวกับสุดหล่อกระโปรงสั้นเมื่อกี้แหละ ฮ่าๆๆ เขาทำเป็นบาร์กัน~ ไอขวดเขียวๆน่ะ แค่วางโชว์นะ ฮ่าๆ
ชุดที่จูริ กับ ริกะใส่ คือชุดของชมรมจ๊าาาา กับเรา คนกลาง ตัวอ้วนๆ TT
ยอดขาย!!!จริงๆมีหลายแผ่นเลยนะ อิอิ แต่แลกเป็นเงินแบบนี้ก็ปลอดภัยดีนะ~~
สุดท้าย..งานมันไม่สนุกอย่างที่ทุกคนคิดหรอกค่ะ (อ่าว) อย่างว่านะ ภาพที่เห็น กับ ชีวิตจริงมันไม่เหมือนกัน :P
.
.
.
เมื่อวันอาทิตย์ได้มีโอกาสไปทำโวลันเทีย หรืออาสาสมัครนี่แหละ ดีมากเลย ><~~
ที่ทำครั้งนี้คือไปแจกอาหารกลางวันให้พวกโฮมเลสกัน ยุงเยอะมาก ฮ่าๆ แต่ว่านะ ทุกคนดูแบบไม่ออกเลยว่าโฮมเลส เหอๆ - - ตรงที่ไปกันเป็นเหมือนหมู่บ้านเลยนะ ฮ่าๆๆๆ แต่คนที่มากินข้าวด้วย เป็นโฮมเลสจากที่อื่นล่ะ
นี่คือ รูปที่ไปกัน
ที่เห็นกำลังช่วยกางโต๊ะเนี่ย โฮมเลสหมดเลยค่ะ
นี่เป็นกล้วยย กล่องไกลๆเป็นขนม ลังสีฟ้าเป็นขนมปังล่ะ~ ไม่ใช่ขนมปังธรรมดานะ ขนมปังโรงแรมเชียวล่ะ *O*!!
คนเริ่มมากันเรื่อยๆตั้งแต่ สิบเอ็ดโมง จนถึงเที่ยง~~
เห็นมั๊ยว่าเป็นหมู่บ้าน ฮ่าๆ
หมู่บ้านจริงๆ - -เอ่อ ผู้หญิงคนนี้เป็นอาสาสมัครนะจ๊ะ :D
ช่วยกันตักข้าว กับ มิโสะซุป อร่อยมาก!
เตรียมการเริ่มเสร็จแล้วล่ะ!!!!
ถึงเวลาเอ็นจอย! เวลานี้ทุกคนก็กินร่วมกันแบบไม่มีการรังเกียจกันเลยนะคะ ซึ่งถือว่าดีมากล่ะ อร่อยด้วย ^^V พอกินกันเสร็จต่างคนต่างก็เอาจานชามไปล้าง มีที่ล้างจานพร้อม อิอิ เอาจานมาเก็บแล้วถยอยกันกลับล่ะ~~
รู้สึกดีมากเลย อยากทำมานานแล้ว ทำแบบนี้ค่อยรู้สึกว่า คุ้มค่าที่ได้เกิดมาเป็นคนนะ ^^ เกิดมาเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ ไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่วิเศษหรอ?
.
.
.
.
สุดท้าย ก็คือ เรื่องที่เล่ามาตอนแรกล่ะ ไป ปราสาทโอซาก้า - - ไม่พูดเรื่องจัมพ์แล้วนะ ดราม่าอ่ะ ฮ่าๆ เล่าเรื่อง ที่ไปเที่ยวละกัน～
ก่อนอื่นเลย คนนำเที่ยวให้เราก็คือ ลุงหัวหน้าโฮมเลสล่ะ ฮ่าๆๆ
ตรงใกล้ๆ หมู่บ้านโฮมเลส คือ สถานีโทรทัศน์ คันไซล่ะ ><
นี่ร้านนวดไทยล่ะ ตรงข้าม สถานีโทรทัศน์ ><
แพงชิบหายยย!!! ＝＝
นี่บรรยายกาศสวนสาธารณะ ที่ปราสาทโอซาก้าล่ะ~~ เป็นสวนที่ใหญ่มากกก ถ้าเทียบกับโตเกียว ก็คงสวนอุเอะโนะมั้ง~
เห็นปราสาทลิบๆมั๊ยยยย ><
กรี๊ดกร๊าดดด สวยมากกกกกกกก เหมือนที่เห็นในโคนันเลย ฮ่าๆๆ
ถ่ายกับลุงโฮมเลส ฮ่าๆ ไม่ค่อยเหมือนใช่ม๊าา แอ๊บแบ๊วด้วย อิอิ
ลุงคนนี้แกอดทนมากกก!! ร้อนโคตรรร แล้วลุงแกนิ่งได้ใจ - - นับถืออ่ะ จริงๆ
ปราสาทโอซาก้า ระยะประชิดล่ะ สวยมากเลย >< มีโอกาสมาเที่ยวโอซาก้านะคะ กร๊ากก แต่ไม่แนะนำฤดูนี้ ฮ่าๆๆๆ - -
ถ่ายกับลุงอีกรอบ เป็นที่ระลึก ฮ่าๆ ><~~~
นี่สถานที่ทำการเมืองโอซาก้าล่ะ~~ อยู่ติดกับปราสาทโอซาก้าแท้ๆ ทำไมทำตึกแบบฝรั่ง ฮ่าๆ
สวนแบบญี่ปุ่น ร้อนๆ - -
ร้านขายของกินล่ะ~~ส่วนใหญ่เน้นของกินเล่น กับพวกน้ำ เย็นๆ เพราะร้อนมาก - -
สังเกตดีๆในสวนสาธารณะจะมีพวกมาเต้น Street Dance~~ อยากจอยจังเลย TT
แผนที่โอซาก้าโจวฮอล์ ถ่ายรูปมาให้เจ็บใจ กร๊ากก
ถนนดนตรี~~~ แข่งกันเล่นดนตรีเป็นวงๆล่ะ สร้างสรรค์ดีนะ แต่หนวกหูโคตร ฮ่าๆๆๆ
พอออกมาย่านช็อปปิ้ง เราก็เจอร้านนวดไทยอีกแล้ว!! อยากเข้าไปพูดไทยจัง TT
นี่คือย่านการค้า (ไม่ใช่ย่านช็อปปิ้งนะ) ที่ยาวที่สุดในญี่ปุ่น!!! ยาวมากอ่ะ มากๆ มากจริงๆ - -
เจอร้านอาหารไทยอีกแล้ว โอ๊ว!!!แต่มันยังไม่เปิดอ่ะ =3=อยากเข้าไปทักไปทายซะหน่อย
ปลื้มมากเห็นสัญลักษณ์ในหลวง ><!
นี่อีกร้านนึง แหม่ วันนั้นเจอเยอะมากอ่ะ มีความสุข ฮ่าๆๆ
นี่ชื่อร้าน แต่ทำไม ไม่เปิดตอนกลางวัน - -
สุดท้ายก่อนกลับบ้านก็แวะไปกิน ทาโกะยากิกับซูชิ!! โอ้ว จอร์จจ สวรรค์จริงๆ อร่อยมาก T^T
ที่กดน้ำชา ชอบมาก พอเห็นของจริงยิ่งชอบใหญ่ อยากเอาไปติดไว้ที่หัวนอน ฮ่าๆๆ
สองจานแรก อร๊อยยย อร่อยยยย!!!
และเราก็เดินทางกลับบ้านกันล่ะ ><
ลืมเล่า พอหลังจากแยกกับลุงโฮมเลสแล้ว ก่อนแยกเราก็พาลุงแกไปซุปเปอร์ไปซื้อเหล้า ซื้อของกินเป็นของตอบแทนล่ะ ฮ่าๆๆ จากนั้นเราก็แยกย้ายกัน ไปกินทาโกะเนี่ยแหละ~~
หมดเรื่องเล่า อันยาวนาน ฮ่าๆๆ ไม่หนุกเลยอ่ะ รู้สึกเรื่องไม่ครบ - - อย่าว่ากันเลยนะ มันลืม กร๊ากกกก
ก่อนจากกัน เมื่อวานไปเที่ยว Shinsaibashi (ฟีลเหมือนฮาราจูกุนะ) กับเพื่อนมา เสียดายลืมถ่ายรูป ขี้เกียจ มัวแต่ช็อปปิ้ง ฮ่าๆ แต่นะ เมื่อวานได้ไป Johnny shop ด้วยล่ะ!! แงงง!! ดีใจอ่ะ มีความสุข TT คนเยอะมาก พอดีเมื่อวานวันหยุด ฮืออ
แฟนจัมพ์เยอะมากอ่ะ ช่วงนี้กำลังดัง แถมหิ้วของ Summary กันเต็มไปหมด ไม่อยากมอง TT แต่ก็ค้นพบเรื่องนึงคือ แฟนเคย์โตะเยอะมาก =[]=! แต่ดีและ ดีใจแทน ฮ่าๆๆ
มีคนพูดถึงริวด้วย TTมันยังมีของที่มีรูปริวติดอยู่นะ ที่นี่น่ะ ดีใจมาก ><!!! ซื้อมาด้วย เหอๆๆ ไว้เดี๋ยวลงรูปให้ดู อิอิ
เมื่อวานช็อปไปเยอะมาก ซื้อของเย๊อเยอะ ถูกมากเลยยย อย่าง 7000 เยน เหลือ 1000 เยน เวลาเซล กร๊ากกก!!! ไว้จะลงรูปล่ะ
เอาเรียวจังกับพี่ไดกิงวางบนเสื้อซะเลย ใส่แล้วจะได้โชคดี กร๊ากกกก
แล้วก็นี่ถ่ายรูปกับ อาริสะกับคาโฮะน้า ><!
รูปสุดท้าย น่ากลัวมาก ฮ่าๆ
สุดท้ายก่อนจากในวันนี้...
วันเวลาที่ต้องอยู่ตัวคนเดียวมันทั้งสั้นและยาวนาน ทางแก้ไขที่ดีที่สุด คือ อยู่กับตัวเอง ยอมรับความจริง และผ่านพ้นมันไปให้ได้...
นี่คือสิ่งที่เราเป็นและทำอยู่ ทุกวันนี้ล่ะ...
เจอกันนะ ^^/
