"GETS Thailand โครงการเรียนภาษาญี่ปุ่นเข้มข้น ตะลุยกรุงโตเกียว!" ตั้งแต่วันที่ 4-19 เมษายน ปี 2558 (15 วัน) by เจ้าของบล็อก

หายหน้าไปนาน เรียน+ทำมาหากิน

ที่จริงโดนแฟนๆ(?) เรียกร้องมากขอให้เขียนบล็อกต่อ แต่เจ้าของบล็อก โน experience จะเขียนอะไรจริงจัง (=_=;) ดังนั้นเปลี่ยนใหม่ดีกว่า!?

มาร่วมสร้างประสบการณ์ไปกับเจ้าของบล็อกที่ญี่ปุ่นกันไหมคะ? (^^) ขออนุญาตก็อปคำโฆษณาโครงการมาเลยก็แล้วกัน เพราะนั่นเจ้าของบล็อกก็เป็นคนพิมพ์เองนี่แหละ กร๊ากกกกกกกกก!!!

*********************************************************************************

สวัสดีค่ะ♪ วันนี้ GETS Thailand มีอีกหนึ่งโครงการดีๆมานำเสนอน้องๆนักเรียนนักศึกษาในช่วงวันหยุดที่ประเทศ ญี่ปุ่น กันค่ะ─=≡Σ((( つ•̀ω•́)つ!!!

"โครงการเรียนภาษาญี่ปุ่นเข้มข้น ตะลุยกรุงโตเกียว!"

ตั้งแต่วันที่ 4-19 เมษายน ปี 2558 (15 วัน) *ออกเดินทางคืนวันที่ 4 *

รับสมัครตั้งแต่น้องที่มีอายุ 16 ปีขึ้นไป ค่ะ! (จะมากกว่านี้ซัก 10-20 ปีก็ไม่ว่ากัน อิอิ)

ทุกๆคนที่ร่วมโครงการนี้ในตอนเช้าจะได้เข้าเรียนภาษาญี่ปุ่น ใน โรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นสำหรับชาวต่างชาติชื่อดัง อย่างเข้มข้น! ( つ•̀ω•́)つ・・*:・:・゜:==≡≡Σ=͟͟͞͞(✡)`Д´）ｸﾞﾍｯ!
ซึ่งทางโรงเรียนจะมีการทดสอบระดับความรู้นักเรียนก่อนเข้า Class ดังนั้นไม่ต้องห่วง(∂ω∂)! แน่นอนสำหรับผู้ที่ไม่เคยเรียนภาษาญี่ปุ่นเลยก็ OK!٩(๑❛ᴗ❛๑)۶♪

หลังคาบเรียนช่วงเช้าจบไป✺◟(∗❛ัᴗ❛ั∗)◞✺ เราก็จะร่วมกันเดินทางเป็นหมู่คณะอย่างอิสระไปยังสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญต่างๆใน กรุงโตเกียว! เย้!! อาทิเช่น ★ตึก 109 ที่ชิบูย่า,★ร้าน Johnny's Shop ที่ฮาราจูกุ,★เมดคาเฟ่ต์ หรือ คาเฟ่ต์ชายแต่งหญิง( ´´ิ∀´ิ` )~♪ที่อากิฮาบาระก็ไม่พลาด!

แฟนคลับ Kyary Pamyu Pamyu ก็ห้ามพลาด ไม่คิดจะลองไปที่ร้านเสื้อผ้าที่ปามิวจังเป็นพรีเซนเตอร์ และใช้ไอเดียของเธอในการทำเสื้อผ้าหน่อยเหรอ?

หรือจะหาสาระกันหน่อยโดยการไปทัศนศึกษาที่มหาวิทยาลัยโตเกียว(◕ฺˇ∀ˇ◕ฺ)♡หรือที่เรียกว่า โตได มหาวิทยาลัยในฝันของชาวญี่ปุ่นทั้งประเทศ!!! *มีรุ่นพี่โตไดเดินนำซะด้วย♡

อ๊ะ อ๊ะ!!! และก็อย่าลืมไปมโนในโลกแห่งความฝันด้วยกันอย่าง "Tokyo Disney Sea" ด้วยกัน ตั้งแต่เช้าย่ำค่ำเลยนะจ๊ะ♡
∧_∧
( ˘ω˘ )　♡♡♡♡! See you soon "TOKYO DISNEY SEA"
|　⊃ ⊃
└-⊃～⊃

อ้อ และก็ไม่ต้องห่วงนะคะ (*´∪｀) มีวัน Free days อิสระให้น้องๆจับกลุ่มกันเดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆที่ตัวเองสนใจได้ถึง 4 วัน!(ตามดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ผู้ดูแล)
　　　

＿人人人人人人人人人＿
＞ราคา 87,000 บาท/คน＜
￣Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y￣

　　　 และ พิเศษ!

＿人人人人人人人人人＿
＞ราคา 85,000 บาท/คน＜ เมื่อพาเพื่อนมาด้วยเป็นคู่!!
￣Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y^Y￣ 


รีบหน่อยนะคะ รับจำนวนจำกัดค่า(´∀｀ )☆☆
P.S.เปิดรับสมัครเรื่อยๆจนกว่าคนจะเต็มค่ะ

พลาดรอบนี้ เจอกันใหม่ กรกฎาคมหน้าเลยน่อ! อุ๊บ(^ω^)!

**ราคานี้รวมค่าเล่าเรียน+ค่าหอพัก+ค่าอาหารกลางวัน(ยกเว้นวัน Free days และ Disney)+ค่าตั๋วเครื่องบิน+ค่าประกันภัยตลอดการเดินทาง แล้ว

------------------------------------------------------------------------------------

(´(エ)`)/ ใครมีคำถามสนใจ หรือต้องการรับใบสมัคร Inbox มาได้ที่ FB : GETS Thailand
เลยนะคะ หรือ info@getsthailand.com ก็ได้ค่ะ

หรือจะโทรสอบถามมาที่เบอร์ 087-026-1313,084-679-0662,081-810-1295

*********************************************************************************

เป็นไงคะ โคตรขายของ ฮ่าๆๆๆๆ 

เผื่อใครสนใจค่ะ (^^) ไปละ แล้วเจอกันใหม่ อิอิ

เหมือนเดิมนะคะ ใครอยากถามอะไรเรื่องญี่ปุ่นหรืออะไร มีคำถาม อยากให้เล่าประสบการณ์ที่เจ้าของบล็อกเคยเจอมาก็ แชทมาได้ที่ FB : Patty Zaol ค่า!! << อันนี้ไม่ได้ขายของ ฮ่าๆๆๆ!!

บันทึก ณ โอซาก้า วันที่ 31 ธันวาคม 2013-วันที่ 2 มกราคม 2014

วันที่ 31 ธันวาคม 2013 วันสุดท้ายของปี!

ตอนแรกคิดว่าวันสิ้นปีจะไป USJ ยูนิเวอร์แซล เจแปน กัน กับมิกกิจังแล้วก็เรียวจัง แต่ด้วยความที่เหนื่อยมาก แล้วขี้เกียจ ก็เลยล้มเลิกไป

พอเที่ยงเลยออกไปอุเมดะ กับ มีมี่กัน! ช็อปปิ้งง *แต่ดันลืมกระเป๋าตังค์ ดีนะมีมี่ไม่ลืมเหมือนกัน*

ได้เดินอุเมดะ สนุกมาก คิดถึงสุดๆ อ่าาาห์ แต่แบรบ ไม่ได้กลับมานานแต่ก็ยังรู้สึกเหมือนพึ่งมาเดินเมื่อวันสองวันที่ผ่านมานี้เองเลย แปลกเนอะ ฮ่าๆ

ได้ซื้อของเยอะมาก เครื่องสำอางค์ ก็ลดดด วันนี้*2มกรา* ลองใช้ดู 

อายไลน์ของชิเซโด้,BB ครีมของ Kate,ที่ปัดแก้มแบบครีมของCanmake ดีมากๆ ถูกมากด้วย ลดราคาอีก ครีมแบบน้ำของBiore,ครีมทาตัวกลิ่นพีชของ Raroma resort ที่เคยใช้ มีความสุข ฮ่าๆ

อ้อ H&M ลดราคาใหญ่ด้วย! บางตัวแค่ 100,300 เยนเอง ระรานตามาก แต่พอดีเป็นวันสิ้นปีร้านเลยปิดเร็ว เราได้ซื้อเป็นคนสุดท้าย อิอิ

จากนั้นก็ไป Relakkuma Store ที่คิดถึง มีมี่ซื้อของรับขวัญรถคันใหม่ให้ด้วย ดีใจมากๆเลย ว่าจะเอามาอวดแต่ลืมถ่ายรูป ขี้เกียจวิ่งขึ้นไปแกะห่อแล้ว ฮิฮิ ไว้วันหน้าจะรวบรวมถ่ายของที่ช็อปมาให้อิจฉาดีกว่า หึหึ

รูปด้านบน คือห้างฮันคิว เปิดใหม่ ที่สถานีกลางเมือง... คือตอนที่อยู่ ยังสร้างไม่เสร็จ พอมาแล้วตกใจเลย งงนิดๆว่านี่ที่ไหนหนอ ฮ่าๆ สวยมาก เหมือนสถานีรถไฟของอังกฤษ ประมาณนั้นล่ะมั้ง? แล้วเขามีจัด อิเคบานะ(การจัดดอกไม้)ด้วย สวยเนอะ

พอดีหิวเลยแวะกินกับมีมี่กัน กรั่กๆ ซีซ่าสลัด กับ สปาเก็ตตี้ ปลาหมีกผัดไข่ปลาทาราโกะแบบเผ็ด สไตล์ญี่ปุ่น! งงล่ะสิ อิอิ ของชอบแหละ อร่อยมากกก 

ร้านนี้นะ สุดยอด มีให้เลือกสามไซส์ ไม่ว่าไซส์ไหนก็ราคาเดียว เจ๋งจริง! 

ปล.เป็นคนสุดท้ายของร้านอีกแล้ว

มันอร่อยจริงๆนะ

ทิวทัศน์ที่คิดถึง อุเมดะ ถนน หน้าสถานีฮันคิว

กลับบ้านมา พร้อมกับ เน็งโคเอะฉิ โซบะ *โซบะท้ายปี* ที่แสนอร่อยของมาจัง 

รสชาติที่คิดถึงงงงง ด้านบนนั่น โมจิล่ะ! ส่วนพริกแดงๆด้านล่างนั้น คุณยายข้าพเจ้าทำมาให้เอง ฮาาา

ปล.ใส่ปลาลงไปด้วย กินปลากับไวน์ขาว มันอร่อยจริงๆ ไม่ผิดแน่ T^T

อ้อ! ก่อนกลับบ้านแวะซื้อ พายแอปเปิ้ลมันฝรั่ง ที่อยากกินมานานนนนนน กลับมาด้วย อร่อยน้ำตาไหล ฟินนนน

กับมาจังซักนิด อิอิ

จากนั้นเราก็รีบผลัดกันอาบน้ำ และไปนั่งเฝ้าทีวี เค้าน์ดาวน์กับเรียวจังแล้วก็พี่ไดกิง บอกตรงๆว่า มีความสุขมาก ถึงจะไม่ได้ไป แต่ได้มาอยู่ใกล้ๆ ได้มาเค้าน์ดาวน์แบบเรียลไทม์ด้วยกัน ก็มีความสุขแล้วล่ะ <3

พอเที่ยงคืนปุ๊บ ซักแป๊บนึง เรียวจังกับมิกกิจังก็เดินลงมา แฮปปี้นิวเยียร์ อบอุ่นนะ ฮ่าๆ

วันที่ 1 มกราคม 2014

สวัสดีปีใหม่!

ข้าพเข้าเริ่มต้นปีใหม่ได้ดีมาก เดินลงมาปุ๊บตอนเช้า มาจังหยิบหนังสือพิมพ์ที่อ่านประจำมาให้ ปรากฏว่า...!! มีเรียวจังขึ้นเบ่อเริ่มเลย! กรี๊ดดดดดดดดด

อยู่มาตั้งนานพึ่งขึ้น ดีใจจ T^T ดีใจอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

เสียดายไม่มีพี่ไดกิง ฮ่าๆ เดี๋ยวเอากลับไทยยยย

จากนั้นเราก็กินอาหารปีใหม่กัน ปีนี้มีมี่ทำเอง หัวไชเท้าดองกับแซลมอนสดอร่อยจริงๆ!

จากนั้น เราก็ยกกันทั้งบ้านไปศาลเจ้าใกล้ๆ แต่คนเยอะเกินไป เราเลยไปแอ๊บถ่ายรูปกันอย่างเดียว ฮ่าๆ

อิอิ

ชอบรูปนี้ที่สุด สวยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

ประมาณ เที่ยงกว่าๆเราก็เสร็จกันแล้ว มีมี่กับมาจังเลยกลับบ้านก่อน ไปเตรียมทำโมจิ แล้วก็รับคันนะ กับ คาโฮะ ที่บ้าน เรา เรียวจัง มิกกิจังเลยไปช็อปปิ้งที่ห้างแถวบ้านกันต่อ

บอกตามตรง คิดผิดอ่ะ เขาเป็นแฟนกันไง เลิฟๆจนแบบ อยากจะเดินหนี แต่ก็ต้องทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น Orz ขำไม่ออกบอกตรงๆ ฮ่าๆ

พอกลับบ้านมา ก็เจอคันนะ กับ คาโฮะ กินโมจิกันอยู่ววววว คิดถึงที่สุด เล่นกันสนุกมาก โมจิก็อร่อยมาก

ไม่ได้เห็นภาพนี้มานานแล้ว

 คันนะะะะ

คาโฮะะะะ

รักกันมาก ฮ่าๆ

จากนั้นเราก็พากันออกไปซื้อของกิน ช็อปปิ้งกัน แล้วก็กลับมาที่บ้านอีกครั้ง มาจังก็ทำกับข้าวเสร็จพอดี

มาจังบ่นใหญ่เลยว่าหายไปไหนกันหมด คือตอนที่ออกไป มาจังทอดไก่อยู่ไง คงไม่ได้ยิน กร๊าก พวกเรียวจังกับมิกกิจัง พอเราออกไป ก็ตามออกไปซื้อหนังสือบ้าง ตลกดี ฮ่าๆ

กระป๋องสีชมพู เป็น น้ำแอปเปิ้ล ผสม แอลกอฮอล์ อร่อยมากอ่ะ เดี๋ยววันนี้ลอง องุ่น ฮ่าๆ

อ้อ ตอนที่ไปห้างตอนเย็นกับพวกคันนะ มีเด็กผู้ชายคนนึงน่าจะซัก 5 ขวบมั้ง น่ารักมากๆ เดินมากดตู้หมากฝรั่งตรงที่พวกเรายืนอยู่ แล้วคาโฮะก็ยืนจ้องนี่จังตัวน้อยคนนั้น*แปลว่าพี่ชาย*

นี่จังก็จ้องกลับ แล้วเอาหมากฝรั่งที่กดได้ยื่นให้คาโฮะ น่ารักมากกกกกกกกกกก! หล่อมากอ่ะ ฮือออ แต่คาโฮะไม่กล้ารับเลยจ้องแบบกล้าๆกลัวๆ ซักพัก นี่จังตัวน้อยเลยหันหน้ามาหาเราแล้วให้เรา เราก็บอกว่า ไม่เป็นไร พี่สาวไม่เอาหรอก นี่จังตัวน้อยก็บอกว่า เอาไปเถอะ ให้น้อง แล้วก็วิ่งไป 

คือ... เด็กคนนี้โตไปต้องหล่อ และ มีสาวรุมแน่ๆ ประทับใจสุดๆ!

หลังข้าวเย็น เราก็เล่นกัน สนุ๊กสนุก ขึ้นไปเล่นบนห้องนอนต่อ แต่บอกตามตรงว่าเล่นกับเด็กแล้วเหนื่อยจริงๆ Orz

.

.

.

จากนั้นเราก็แอบหนีมาโทรหาเรย์กะจัง เพื่อนสนิทคนนึงที่อยู่โตเกียว ถึงจะไม่ได้ไปหา แต่อย่างน้อยๆโทรหากันก็ยังดี อ่าาาห์ เป็นปีใหม่ที่มีความสุขจังนะ ^^ 

อ้อ เกือบลืม ถึงจะไม่ได้ดูอาริยามะแบบเรียลไทม์ *ดูไปนิดเดียวก็ออกไปศาลเจ้ากับที่บ้าน* แต่ก็เรียลจนทนแทบไม่ไหว แอร๊ยยยย 

ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีนะคะ หุหุ

วันที่ 2 มกรา ในที่สุดก็ถึง วัน ปัจจุบัน!!

เรียวจังกับมิกกิจังออกไปเที่ยวกับเพื่อน พวกเราที่เหลือเลยขับรถไป ที่จังหวัดเฮียวโกะ ใกล้ๆกัน ไปวัด ไปกินเบนโต ไปเดินเล่น สนุกดีนะ

สวยล่ะซี้

 ครอบครัว

เป็นการกินเบนโตที่ทรมาณมาก กินจนมือเย็น แข็งอ่ะ ถึงจะอร่อยก็เหอะ ฮ่าๆ

น่ารักที่สุดอ่ะ ดีนะใส่สีชมพูเหมือนกัน ฮ่าๆ

โดนลากกระเป๋า

ใต้ต้นสึบากิสีแดง

พึ่งเคยเห็นดอกจริงวันนี้ ดีนะ ที่บานหน้าหนาวพอดี~~~

เบื้องหลังการเดินทาง

 

ตั้งแต่เช้าขึ้นรถ

ระหว่างทาง

ขับรถกลับบ้าน

แสยะยิ้ม ฮ่าๆ นั่งตักตลอดเวลาเลย อุ๊นอุ่นนน 

สุดท้าย เรามีวิดิโอ แถม อิอิ น่ารักใช่ม๊าาาา รักที่สุด คันนะ~

เอาล่ะ จากวันนี้กันด้วย

คาวาอี้ คาโฮะจาง~~

บันทึก ณ โอซาก้า วันที่ 29-30 ธันวาคม 2013

ย้า~!

ไม่ได้เขียน Blog มาจะปีนึงแล้วเน๊อ~~ ตื่นเต้นจัง ฮ่าๆ 

ที่จริงมีแต่คนเรียกร้อง แต่ก็ไม่เขียนซักที คนดังนี่เหนื่อยนะ (◉◞౪◟◉｀)　*ถุย*

การตัดสินใจกลับโอซาก้าครั้งนี้ กระทันหันมากค่ะ เมื่อตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว ก็ตัดสินใจโทรกลับมาที่บ้านโอซาก้า คุยไปคุยมาเลย อืม กลับบ้านโอซาก้าเถอะสิ้นปีนี้... แล้วก็จองตั๋วมาเลย ฮ่าๆ! นับว่าโชคดีมากที่ได้ตั๋วเที่ยวบินดีๆใบสุดท้ายพอดี ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ *สาธุ*

อาทิตย์ก่อนที่จะมาญี่ปุ่นยุ่งมาก ทำนู่นทำนี่ ออกจากบ้านทุกวัน แถมยังรู้สึกเบื่อๆอีก กว่าจะจัดกระเป๋าก็... ก่อนขึ้นเครื่อง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก 

ที่ว่าจัดกระเป๋าเนี่ย มีแต่ของฝากนะ เสื้อผ้าก็หยิบๆๆเอา　*ก็มันหนาวนี่นา ใส่เสื้อโค๊ตก็ปิดหมดแล้ว*

ตามรูปเลย กระเป๋าสองใบแลดูเหมือนไปนมนานนนน กรั่กๆๆๆ สองใบรวมกันยังไม่ถึง 1 ใบในทุกครั้งที่แบกไปญี่ปุ่นเลย ฮ่าๆ

เสื้อผ้าเค้าแค่ สองโลเองอ่ะ นอกนั้นของฝาก กับ น้ำหนักกระเป๋า.... เอามาน้อยมากจริงจัง มีแววจะทิ้งเสื้อผ้าไว้ที่บ้านด้วย หึหึหึ

เครื่องขึ้น ตี 2 อาบน้ำตอนหกโมง แล้วออกมาแฟชั่น　*ห้างข้างบ้านอีกแล้ว* สามทุ่มครึ่งไปสนามบินแล้วก็รอ Zzzz

เป็นการเดินทางที่เหนื่อยมาก ปกตินั่งแต่การบินไทย แล้วมีคนจัดการจองตั๋วให้ทุกอย่าง อันนี้ทำเองหมดเลย ค่อนข้างตื่นเต้นนะ ฮ่าๆ

แล้วคือ ปกติการบินไทยจะบินตรง และพูดเป็นภาษาไทยเลยไม่ต้องอะไรมากมาย แต่ครั้งนี้เป็นสายการบินจีน ก็จะมีแต่ภาษาจีนกับภาษาอังกฤษ แล้วด้วยความที่เป็นสายการบิน low cost เราก็กลัวดิ ประกาศแต่ละทีจะตื่นมาฟังตลอด แล้วดันประกาศบ๊อยยยบ่อย =_=;; แล้วไม่มีสาระซักรอบบบบบ *ฮ่วย*

คือง่วงมาก ขึ้นเครื่องก็พยายามนอนเลย ก็นอนได้นะเพราะง่วง แต่ก็ไม่สนิทหรอก ผ่านไป 2 ชั่วโมงเท่านั้นแหละ โดนปลุกมาตอนตี 4 ครึ่ง กินข้าวเช้า =_=; แต่คือ ต้องตื่นมากินเพราะว่า หิว แล้วก็เดี๋ยวต้องไป via เครื่อง แล้วการซื้อของกินที่ประเทศอื่นมันอาจจะยุ่งยาก เลยกินตุนเอาไว้ก่อนดีกว่า

มื้อแรกอร่อยนะ เราชอบมาก เป็นรสชาติแบบผัดหมี่ซั่ว แต่เป็นเส้นสปาเกตตี้อ่ะ ใส่ปลา อร่อยจริงๆ ชอบๆๆ เลยฟิน ฮ่าๆ

จากนั้น 6.40 โดยประมาณก็ถึงเซี่ยงไฮ้ ต้องรอเครื่อง 2 ชั่วโมง ไม่นานมาก ชาร์ตแบตเต็มพอดี ฮ่าๆ แต่คือในเครื่องบินมันอุ่นมากไง พอเดินออกมาเท่านั้นแหละ... ดีนะ ที่ถือเสื้อโค้ตไว้ แต่ฟินบอกไม่ถูก คิดถึงอากาศแบบนี้ ตอนนั้น น่าจะราวๆ 5-7 องศา แหละมั้ง

แต่ ด้วยความที่ไม่ได้นอน ตรงๆว่าง่วงมาก เหนื่อย เพลียอ่ะ Wifi　ก็ต่อไม่ได้ ไรก็ไม่รู้ ถามฝรั่งที่นั่งด้วยกัน เขาก็บอกว่า "I couldn't so" Orz เลยนั่งเหม่อรอ ฮ่าๆ!

อ้อ ตอนลงมาจากเครื่อง คือตรงนั้นเป็น Duty Free ไง เลยเดินชม เข้าห้องน้ำไรเงี้ย เจอแชมเปญ ขวดนี้... ที่พี่ไดกิงซื้อให้ เพื่อนที่เป็น DJ วันแต่งงาน อยากกินอ่ะ ฮ่าๆ เดี๋ยวขากลับ... อายุ 19 ซื้อได้ป่ะ Orz 

ประทับใจสนามบิน ปูดอง ของ เซี่ยงไฮ้อย่างหนึ่ง คือ มีน้ำร้อน ให้กดฟรีตลอดทั้งสนามบิน ไม่ได้ถ่ายรูปมา แต่ดีใจมากๆ คือ อยากกินน้ำ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องแลกตังค์ก่อนรึเปล่าไง ถ้าจะซื้อ หันไปเจอพอดี ฟินมากๆ กำลังจะเดินเข้าไปกด ก็มี พนง. ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามากดก่อน นางจะกดปุ่มแล้วนะ แต่นางเห็นเรา นางก็ถอยให้ แล้วกวักมือแบบ คนจีนอ่ะ *แบบ โผงผาง* แล้วพูดญี่ปุ่นใส่เรา ฮ่าๆ ถามว่าคนญี่ปุ่นใช่มั้ย ก็แบบ เอ่อ... แล้วนางก็กดให้ ฮ่าๆ 

ที่จริงคือนางกดให้เสร็จก่อนก็ได้นะ เพราะยังไงนางก็มาก่อน แต่คงเพราะปุ่มมันเยอะแล้วเป็นภาษาจีนนางเลยเป็นห่วงเรา ดีจัง เจอคนใจดี

ซักพักพอชาร์ตแบตเต็ม ก็ได้ขึ้นเครื่อง จากเซี่ยงไฮ้-โอซาก้า ใช้เวลา 1.45 ชั่วโมงโดยประมาณ ได้นั่งข้างคนญี่ปุ่นที่น่าจะอยู่ที่เซี่ยงไฮ้มานาน *ป้าแกพูดได้สองภาษาเลยอ่ะ แต่คิดว่าคนญี่ปุ่นเพราะเวลาอุทาน หรือ อะไรจะพูดญี่ปุ่นตลอด* คือ ป้าก็คิดว่าเราเป็นคนญี่ปุ่น พูดญี่ปุ่นด้วยตลอด เวลาทำนู่นนี่ *แต่ก็ใจดีนะ* ฉันว่าฉันดูน่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนจีนมากกว่านะเออ... แต่ก็แอ๊บพูดอังกฤษ ฮ่าๆ!

รูปด้านบนคืออาหารเที่ยง นี่ก็หลับได้นิดเดียว โดนปลุก เฮ้อ ตรงๆว่า ร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้ว ท้องเริ่มอืด *เวลาเพลีย กินข้าวไม่ตรงเวลา นอนไม่หลับ มักจะเป็น* อาหารก็รสชาติโอเคนะ แต่ด้วยความที่ร่างกายไม่โอแล้ว เลยกินได้อย่างละ คำสองคำ เสียดายเหมือนกันแหละ...

เที่ยวบินรอบนี้ดีอย่าง เขาร่วมมือ กับ Japan Airline ด้วย เลยฟังภาษาญี่ปุ่นเอาไว้เวลาเขาประกาศ สบาย อิอิ

พอลงเครื่องปุ๊บ จะว่าตื่นเต้นรึยังไงดี จนถึงวันนี้ ยังเฉยๆอยู่เลย คงเพราะท้องอืด กับ เดิมทีความรู้สึกช้าอยู่แล้ว ฮ่าๆ ตอนอยู่ ตม. ตื่นเต้นนิดๆ แต่เราพูดญี่ปุ่นได้ เลยผ่านสบาย

เป็นการเดินทางที่เหนื่อยมาก ปกตินั่งแต่การบินไทย แล้วมีคนจัดการจองตั๋วให้ทุกอย่าง อันนี้ทำเองหมดเลย ค่อนข้างตื่นเต้นนะ ฮ่าๆ

แล้ว คือ ปกติการบินไทยจะบินตรง และพูดเป็นภาษาไทยเลยไม่ต้องอะไรมากมาย แต่ครั้งนี้เป็นสายการบินจีน ก็จะมีแต่ภาษาจีนกับภาษาอังกฤษ แล้วด้วยความที่เป็นสายการบิน low cost เราก็กลัวดิ ประกาศแต่ละทีจะตื่นมาฟังตลอด แล้วดันประกาศบ๊อยยยบ่อย =_=;; แล้วไม่มีสาระซักรอบบบบบ *ฮ่วย*

คือง่วงมาก ขึ้นเครื่องก็พยายามนอนเลย ก็นอนได้นะเพราะง่วง แต่ก็ไม่สนิทหรอก ผ่านไป 2 ชั่วโมงเท่านั้นแหละ โดนปลุกมาตอนตี 4 ครึ่ง กินข้าวเช้า =_=; แต่คือ ต้องตื่นมากินเพราะว่า หิว แล้วก็เดี๋ยวต้องไป via เครื่อง แล้วการซื้อของกินที่ประเทศอื่นมันอาจจะยุ่งยาก เลยกินตุนเอาไว้ก่อนดีกว่า

มื้อแรกอร่อยนะ เราชอบมาก เป็นรสชาติแบบผัดหมี่ซั่ว แต่เป็นเส้นสปาเกตตี้อ่ะ ใส่ปลา อร่อยจริงๆ ชอบๆๆ เลยฟิน ฮ่าๆ

จากนั้น 6.40 โดยประมาณก็ถึงเซี่ยงไฮ้ ต้องรอเครื่อง 2 ชั่วโมง ไม่นานมาก ชาร์ตแบตเต็มพอดี ฮ่าๆ แต่คือในเครื่องบินมันอุ่นมากไง พอเดินออกมาเท่านั้นแหละ... ดีนะ ที่ถือเสื้อโค้ตไว้ แต่ฟินบอกไม่ถูก คิดถึงอากาศแบบนี้ ตอนนั้น น่าจะราวๆ 5-7 องศา แหละมั้ง

แต่ ด้วยความที่ไม่ได้นอน ตรงๆว่าง่วงมาก เหนื่อย เพลียอ่ะ Wifi　ก็ต่อไม่ได้ ไรก็ไม่รู้ ถามฝรั่งที่นั่งด้วยกัน เขาก็บอกว่า "I couldn't so" Orz เลยนั่งเหม่อรอ ฮ่าๆ!

อ้อ ตอนลงมาจากเครื่อง คือตรงนั้นเป็น Duty Free ไง เลยเดินชม เข้าห้องน้ำไรเงี้ย เจอแชมเปญ ขวดนี้... ที่พี่ไดกิงซื้อให้ เพื่อนที่เป็น DJ วันแต่งงาน อยากกินอ่ะ ฮ่าๆ เดี๋ยวขากลับ... อายุ 19 ซื้อได้ป่ะ Orz 

ประทับ ใจสนามบิน ปูดอง ของ เซี่ยงไฮ้อย่างหนึ่ง คือ มีน้ำร้อน ให้กดฟรีตลอดทั้งสนามบิน ไม่ได้ถ่ายรูปมา แต่ดีใจมากๆ คือ อยากกินน้ำ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องแลกตังค์ก่อนรึเปล่าไง ถ้าจะซื้อ หันไปเจอพอดี ฟินมากๆ กำลังจะเดินเข้าไปกด ก็มี พนง. ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามากดก่อน นางจะกดปุ่มแล้วนะ แต่นางเห็นเรา นางก็ถอยให้ แล้วกวักมือแบบ คนจีนอ่ะ *แบบ โผงผาง* แล้วพูดญี่ปุ่นใส่เรา ฮ่าๆ ถามว่าคนญี่ปุ่นใช่มั้ย ก็แบบ เอ่อ... แล้วนางก็กดให้ ฮ่าๆ 

ที่จริงคือนางกดให้เสร็จก่อนก็ได้นะ เพราะยังไงนางก็มาก่อน แต่คงเพราะปุ่มมันเยอะแล้วเป็นภาษาจีนนางเลยเป็นห่วงเรา ดีจัง เจอคนใจดี

ซัก พักพอชาร์ตแบตเต็ม ก็ได้ขึ้นเครื่อง จากเซี่ยงไฮ้-โอซาก้า ใช้เวลา 1.45 ชั่วโมงโดยประมาณ ได้นั่งข้างคนญี่ปุ่นที่น่าจะอยู่ที่เซี่ยงไฮ้มานาน *ป้าแกพูดได้สองภาษาเลยอ่ะ แต่คิดว่าคนญี่ปุ่นเพราะเวลาอุทาน หรือ อะไรจะพูดญี่ปุ่นตลอด* คือ ป้าก็คิดว่าเราเป็นคนญี่ปุ่น พูดญี่ปุ่นด้วยตลอด เวลาทำนู่นนี่ *แต่ก็ใจดีนะ* ฉันว่าฉันดูน่าจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนจีนมากกว่านะเออ... แต่ก็แอ๊บพูดอังกฤษ ฮ่าๆ!

รูปด้านบนคืออาหารเที่ยง นี่ก็หลับได้นิดเดียว โดนปลุก เฮ้อ ตรงๆว่า ร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้ว ท้องเริ่มอืด *เวลาเพลีย กินข้าวไม่ตรงเวลา นอนไม่หลับ มักจะเป็น* อาหารก็รสชาติโอเคนะ แต่ด้วยความที่ร่างกายไม่โอแล้ว เลยกินได้อย่างละ คำสองคำ เสียดายเหมือนกันแหละ...

เที่ยวบินรอบนี้ดีอย่าง เขาร่วมมือ กับ Japan Airline ด้วย เลยฟังภาษาญี่ปุ่นเอาไว้เวลาเขาประกาศ สบาย อิอิ

ลงเครื่องปุ๊บ จะว่าตื่นเต้นรึยังไงดี จนถึงวันนี้ ยังเฉยๆอยู่เลย คงเพราะท้องอืด กับ เดิมทีความรู้สึกช้าอยู่แล้ว ฮ่าๆ ตอนอยู่ ตม. ตื่นเต้นนิดๆ แต่เราพูดญี่ปุ่นได้ เลยผ่านสบาย

พอออกมามี มี่ก็มารับ วิ่งเข้าไปกอดแล้วก็ "กลับมาแล้วน้าาา" มีมี่ก็ "ยินดีต้อนรับกลับบ้านนน มีความสุขนะ จริงๆ แต่ด้วยที่ ตอนกลางคืนมีกินเลี้ยงรวมญาติ นัดตอน 5　โมง แต่เราออกมาจากเกตได้ตอน บ่ายโมง แถมต้องทำธุระเอาซิมเน็ตในนั้นอีก รีบใหญ่เลย ไม่มีเวลาได้ซึมซับอ่ะ ฮ่าๆ ถึงบ้านก็ดีใจ๊ดีใจบอกตรงๆ มาจังรออยู่ในบ้าน เดินเข้ามาแล้วพูด ว่ากลับมาแล้ว มาจังก็เดินมากอด แล้วยินดีต้อนรับกลับบ้าน อิอิ เหมือนเมื่อก่อนเลย ♪♪

 แต่ด้วยความที่ 4 โมงแล้ว เลยรีบวางของ แต่งหน้าใหม่ แล้วหยิบข้าวปั้นที่ซื้อมากินๆ แล้วรีบออกไปกัน แย่สุดๆ เพราะท้องอืดไม่ไหวแล้ว แงงงง ได้ผ่านเส้นทางแห่งความหลังมากมาย แต่รีบ เลยไม่ได้ดื่มด่ำ เหอๆๆ

ในที่สุดก็ถึง โกเบ มาที่หน้าร้านเนื้อย่างที่นัดกันเอาไว้　*แต่เป็นเนื้อจากจังหวัด ยามากาตะ ตึ่ง!* เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา เข้าใจหน่อยคือ ปวดท้องมาก ฮ่าๆ เรียวจังกับมิกกิจัง*แฟนเขา ลูกครึ่งฟิลิปปินแต่พูดญี่ปุ่นไม่ได้* ก็เดินมาหา เรียวจังหล่อกว่าเดิมมม เรียวจังมากอดด้วย แอร๊ยย คิดถึง จากนั้น นัตจัง ก็จูงมือคันนะมาาา

คิดถึ๊งง คิดถึงงงงงง คันนะ เป็นอะไรไม่รู้ เขินอาย บิดไปบิดมา แต่พอกินไปได้ซักพักอยู่ๆก็คึก เหมือนคนเมา ฮ่าๆ แต่ตอนแรกที่เจอ น่าร๊ากกกก เด็กไรไม่รู้ ฮืออ เกลียดเด็กนะ แต่รักคันนะะะ

เราก็ถามว่า จำพี่สาวได้มั้ย พี่สาวอุ้มคันนะบ่อยๆตอนคันนะเด็กๆนะ คันนะบอกจำได้ ดีใจ H(APP' ∀`Y)

แล้วครอบครัวของพี่สาว มีมี่ ก็มา สนุกมากๆ อาหารก็อร่อย จองห้องส่วนตัวเอาไว้ สนุกจริงๆ คุยกัน เหมือนครอบครัวกันจริงๆนะ ฮ่าๆ จนลืมไปเลยว่า เราไม่ได้เป็นญาติกันจริงๆ ฮ่าๆ คือ บ้านนี้จะเรียกคนในครอบครัวต่อด้วย "จัง" หมด เราเลยไม่เกร็งด้วย สนุกจริงๆ

แต่โดนบังคับให้สั่งแอลกอฮอลมากิน เลยสั่งไวน์มา ไม่อร่อยเลย T_T แต่มันแพง ไม่กล้ากินเหลือ แต่สุดท้ายก็ไม่ไหว *ไม่ชอบอ่ะ* เหลืออยู่นิดนึงเลยส่งต่อ กระดกไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆ ท้องก็ปวด ทรมาณตรงนี้นี่แหละ

หลานสาวมีมี่ก็พา ลูกชายที่พึ่งเกิดมาด้วย โอวว สนุกจริงๆ

ทัคคุง อายุ 7 เดือนน～　เป็นเด็กที่ตัวใหญ่มากๆอ่ะ ตกใจเลย เหอๆ

แอบดูราคาตอนเช็คบิล เกือบ 2 หมื่นบาทเลยนะ แต่กินกันเยอะมาก ถูกกว่าตอนไปกินกันสามคนอื่น สามคนหมื่นบาท อันนี้ตั้ง เกือบสิบคน ฮ่าๆ ที่จริงวันที่ 3 ชวนออกไปดื่มอีกแต่เรานัดจูริจังไว้♪　ตอนกลางคืนเขาก็ชวนไปต่อ แต่บอกตรง ไม่ไหวแล้ว ไม่ได้นอน แถมท้องอืดอีก อยากกลับบ้านมากๆ ณ จุดนั้น

เลยแยกย้ายกลับบ้าน เรียวจังเลยพามิกกิจังไปต่อ บ้านเราเลยเงียบ แต่ก็ดี ฮ่าๆ *ที่จริงนอนด้วยกันไง*

ตอนขากลับ ระหว่างทางเจอโปสเตอร์ฮันเตอร์ แสดงพลังโอตะซักหน่อย ทั้งๆที่ไม่ไหวแล้ว กร๊าก

อิอิ เดี๋ยวจะไปดูววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

พอแยกย้าย ก็เดินจูงมือคันนะ กลับ อิอิ น่ารักจริงๆ บนรถไฟก็เล่นนู่นเล่นนี่ ตลกดี ฮ่าๆ มาแยกกันอีกทีก็ สถานีใกล้บ้าน แล้ว วันปีใหม่ เจอกันอีกกกกก ตื่นเต้นๆ

กลับมาสลบจ้า ดีนะที่จู่ๆก็เอาลมในท้องออกได้ มันป่องเหมือนคนท้อง ทรมาณมากเลย พอจัดที่นอน อาบน้ำอะไรเสร็จ จิบชาร้อนๆของมาจัง เหมือนทุกวันในวันวาน แล้วก็แยกตัวไปนอน Zzz

วันที่ 31　

ที่จริงวันนี้จะไป USJ กับพวกเรียวจัง แต่ขี้เกียจ ไม่อยากไปเจือกคู่รักด้วย เลยแอบโกหกว่าเหนื่อย พอเช้ามา เรียวจังบอกว่า ไม่ไปแล้วเพราะเราไม่ไป คือ เสียใจอ่ะ เหมือนทำให้เขาอดเที่ยวเลย T_T

.... เดี๋ยววันนี้บ่ายๆ ว่าจะออกไปซื้อของใช้ในเมืองซักหน่อยละกัน เมื่อวานเดินไปในเมือง แต่ต้องรีบขึ้นรถไฟเลยไม่ได้ดูอะไรเลย เย้~ แล้วตอนกลางคืนกับมาเค้าดาวน์กับ JUMP!

..

...

.....

อ้อ ดีใจได้นอนห้องตัวเอง ได้มากินอาหารเช้ามาจังอีก มีความสุขมากวันนี้ ทั้งๆที่ ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้มานานแล้ว แต่พอกลับมา ก็รู้สึกราวกับมันพึ่งผ่านไปเมื่อวานเอง อิอิ

ผ้าห่มหนามาก หนักจนขยับไม่ได้ ฮ่าๆ ตื่นมาอุ๊นอุ่นนนนน เดินออกจากห้องเท่านั้นแหละ สะท้านนนน

ขนมปังฝรั่งปิ้งกับเนย+ส้มกล้วยเยลลี่+และมิลค์ทีชาของศรีลังกา อร่อยยยย

จบแล้วล่ะ เหตุการณ์จนถึง ณ เวลานี้ แล้ว เดี๋ยวจะเขียนบันทึกอีกน้าาาา

ตอนนี้แค่นี้ก่อนล่ะ บ๊ายบายยย